Het ijsreddingteam wordt aangestuurd door de Alarm Centrale. Het multidisciplinaire team bestaat uit KNRM'ers en brandweerlieden en wordt zonodig uitgebreid met EHBO'ers en desnoods een SAR-helikopter. Dit gebeurt allemaal binnen de structuur die Veiligheidsregio Zaanstreek-Waterland met de samenwerkende hulpdiensten heeft uitgewerkt: de inzetprocedure ‘IJsredding op grote Wateren’.
De KNRM heeft speciale ijssleeën, lijnen en overlevingspakken. Bovendien heeft KNRM Station Marken een reddingsquad speciaal uitgerust voor de reddingen op het ijs. De brandweer heeft voertuigen, ladders en duikteams. Zodra de KNRM vanwege ijs niet meer kan varen, trekken zij de reddingboot op het droge en leggen zij hun spullen in de brandweerwagen. Die rijdt de vrijwilligers bij een incident zo dicht mogelijk naar een slachtoffer, de alarmcentrale vertelt de details en ter plekke gaan de KNRM-ers in overlevingspak (en voor de gelegenheid met spikes onder de laarzen) het ijs op. Volgens een vaste procedure worden de onfortuinlijke schaatsers dan uit het wak of van het ijs gehaald.
Sijmon Zondervan, schipper van de Marker reddingboot en brandweerman, botst nogal eens op moderne eigenwijsheid: “Stadsmensen zijn tegenwoordig niet alleen mondig maar ook onverstandig. Die willen niet wachten tot deskundigen het sein veilig geven. Maar kennis van de elementen hebben ze meestal niet. Een keer was het ijs zo dun dat het golfde. Toen ik de schaatsers waarschuwde, kreeg ik meteen zo’n grote mond. Geen verbod houdt de mensen tegen. Dus moeten wij voorbereid zijn op ongelukken. Het gevaar is onderkoeling. Dat is een sluipmoordenaar. Je moet mensen in problemen echt snel ophalen.”
